Tak naprawdę Powell mógł się już spodziewać pogorszenia dzisiejszych danych o zatrudnieniu, spodziewana jest także obecna recesja w transakcjach rynkowych.
Gołębie uwagi Powella w jego tygodniowym wystąpieniu nie pozostają bez związku z pogorszeniem dzisiejszych danych z rynku pracy. Nie sądzę, że Powell nie będzie miał żadnej wiedzy o danych z rynku pracy przed ich publikacją.
Można się więc tego spodziewać,
Powodem tego, moim osobistym zdaniem, jest wcześniejsze uwolnienie presji rynkowej, umożliwienie rynkowi adaptacji i zapobieżenie silnemu wpływowi kolejnych obniżek stóp procentowych.
Jednocześnie z przemówień Powella z ostatnich kilku lat wyraźnie wynika, że Powell jest ostrożnym decydentem. Podnosząc stopy procentowe, przypomina o ryzyku związanym z podnoszeniem stóp procentowych oraz o tym, kiedy należy je obniżyć , ostrzega. Przypominając o ryzyku, jakie niesie ze sobą obniżka stóp procentowych, jest to przejaw jasnej wizji Powella co do przyszłego kierunku rozwoju amerykańskiej gospodarki przy założeniu ostrożności, ale jest też przejawem pesymizmu.
Jako decydent mający bezpośredni dostęp do ogólnych danych gospodarczych Stanów Zjednoczonych, jest on w największym stopniu świadomy rozbieżności pomiędzy obecną sytuacją w zakresie danych a rzeczywistą sytuacją w Stanach Zjednoczonych. Rozumie także potencjalny kryzys gospodarczy w przyszłości i bardzo się tym martwi. Miękkie lądowanie, za którym opowiadały się wcześniej media, mogło w sercu Powella zawsze być żartem.
Dlatego w świadomości pesymistycznej Powell doskonale wie, że po obniżce stóp procentowych czynniki ryzyka w gospodarce zostaną nieskończenie zwiększone. Twarde lądowanie może być najbardziej optymistycznym rozwiązaniem, a nawet może nastąpić recesja gospodarcza. Dlatego też w czasie kryzysu gospodarczego wysiłki mające na celu stłumienie inflacji można uznać za w miarę skuteczny środek obronny. Może on przynajmniej zapewnić, że kwestie środków do życia i zabezpieczenia społecznego ludzi nie będą najbardziej odczuwalne. Dlatego też już wcześniej byliśmy ciekawi, dlaczego Powell ma obsesję na punkcie inflacji.
Skoro zatem nastroje rynkowe utwierdziły się w obniżce stóp procentowych we wrześniu, gdy kryzys wywołany obniżką stóp się uspokoi, lepiej pozwolić mu na uwolnienie się wcześniej. Przecież recesja gospodarcza spowodowana rynkiem pracy może wywołać panikę, ale nie jest śmiertelna, gdy wszystkie problemy zostaną zatuszowane. Jeśli zostanie uruchomiona, ale nie zostanie uruchomiona, po obniżce stóp procentowych może wywołać fatalny kryzys, a negatywna sytuacja, jaką to powoduje, może być również skutkiem. „piętno”, którego Powell nie chce widzieć w swoim życiu.
Dlatego zarówno pod względem emocji i powodów, jak i kwestii publicznych i prywatnych lepszym rozwiązaniem może być umożliwienie społeczeństwu intuicyjnego przedstawienia danych o pogorszeniu się zatrudnienia i wypuszczenie z wyprzedzeniem negatywnych skutków ewentualnej recesji gospodarczej. Myślę, że jest to również ukryty środek twardego lądowania.
