Acı şikayet etmez, mutluluk övünmez, kayıp pişmanlık yaratmaz, tehlike kaygı yaratmaz.

Acı çekmenin bir sınırı vardır ve sempatinin de bir zaman sınırı vardır. Başkalarının gönlünde kendinizi acınacak duruma düşürmeyin, başkalarının gözünde bir kum tanesi olacak kadar kendinize zarar vermeyin!

Şikayet etmeden acı çekmek: bir tür gelişen karakterdir

İnternette çok meşhur bir söz vardır:

"Asla acı çekmekten kimseye bahsetmeyin, çünkü dinleyenlerin %80'i umursamıyor, geri kalan %20 ise sadece dalga geçiyor."

Bu ifade kulağa çok zalimce gelse de bize gerçeği söylüyor:

Acı çekmenin bir sınırı vardır ve sempatinin de bir zaman sınırı vardır.

Acıyla karşı karşıya kaldığınızda, acınızı içtenlikle tam olarak anlamak isteyen çok az insan vardır. Bu nedenle şikayet etmeden acı çekmek bizim için en iyi seçimdir.

Yetişkinlerin bazı özel şeyleri veya sırları saklayabilecek kadar dayanıklı ve güçlü bir kalbe sahip olmaları gerekir. Bir tabak kadar sığ yaşarsak, düşündüğümüz her şeyi yüzümüze gösterirsek, biraz üzülsek de bütün dünyaya anlatmadan edemeyiz, o zaman bu mutlaka acılarımızı yüz bin kat artırır. .

Hayattaki her 10 şeyden 8 ya da 9'u beklendiği gibi gitmeyen şeylerdir. Akıllı insanlar ise acıyı hafife alırlar ama diğer fikrin 1-2 kısmını kavramaya çalışırlar. Aksine inatçı insanlar sadece mutsuzluk içinde yaşamayı ve ölmeyi bilirler.

Şikayet etmemek, kendi duygularımızı bastırmak istediğimiz için değil, er ya da geç ölümlü dünyanın iç yüzünü görmemizi istediğimiz içindir. "Boşuna savaşmamak" denilen bilgelik türünün, aynı zamanda "acıyla yüzleşmeye cesaret etmek" denilen cesaret türünün de temsilcisidir.

Şikayet etmeden acı çekmek, zayıf olduğunuz, dişlerinizi gıcırdattığınız ve her şeyde dezavantajları kabul ettiğiniz için değil, daha az şikayet ettiğiniz ve gereksiz acılardan kurtulmayı öğrendiğiniz içindir.