𝗧𝗵𝗲 𝗘𝗴𝗴 𝗦𝗲𝗹𝗹𝗲𝗿 - 𝗔 𝗟𝗲𝘀𝘀𝗼𝗻. #A_Mola_Al
Fakir bir Yumurta Satıcısı hakkında kısa süre önce paylaşılan ve tekrarlanmayı hak ettiğine inandığım bir hikaye... Bu, kişisel olduğu kadar iş dünyasında da yankı uyandıran bir ders...
Bir kadın "Yumurtaları kaça satıyorsun?" diye sordu.
Yaşlı satıcı cevap verdi: "Yumurta başına 50 sent hanımefendi."
"2,50 dolara altı yumurta alacağım... al ya da bırak" dedi.
Yaşlı satıcı cevap verdi: "Gel, ödemek istediğin fiyata al onları... Belki bu iyi bir başlangıç ​​olabilir, çünkü bugün tek bir yumurta bile satamadım."
Yumurtaları aldı ve yaşlı adamı mağlup ettiği için gurur duyarak oradan uzaklaştı.
Lüks, pahalı arabasına bindi ve arkadaşıyla birlikte şık bir restorana gitti.
Orada o ve arkadaşı ne isterlerse sipariş ettiler.
Biraz yediler ve istediklerinin çoğunu bıraktılar. Hesabı ödemeye gittiğinde 400,00 dolardı. 500,00 dolar verdi ve restoran sahibine paranın üstünü saklamasını söyledi.
Aklıma takılan soru şu:
Fakirlerden ve muhtaçlardan satın alırken neden her zaman gücümüz olduğunu gösterme ihtiyacı duyarız?
Peki bizim cömertliğimize bile ihtiyacı olmayanlara karşı neden bu kadar cömertiz?
Bir keresinde babamın ihtiyacı olmasa bile fakir insanlardan basit eşyalar satın aldığını okumuştum.
Bazen onlara daha fazla para öderdi…
Babamın ne yaptığı konusunda endişeliydim ve bir keresinde ona bunu neden yaptığını sordum.
Babam basitçe şöyle cevap verdi: "Bu, haysiyetle sarılmış bir hayırseverlik hediyesi, oğlum."
Günümüzü yaşarken hepimizin düşünmesi gereken bir şey var... "Birisine biraz onur vermesine izin vermek bize çok az maliyet getirir ve başka birine gününe moral veren bir hediye verebilir..." :-)
Haftanın Alıntısı
“Bazen yoksulluğun yalnızca aç, çıplak ve evsiz kalmak olduğunu düşünüyoruz. İstenmemenin, sevilmemenin, önemsenmemenin yoksulluğu en büyük yoksulluktur.” - Rahibe Theresa
(Sağlıklı bir yaşam için sevgi gereklidir. Tıpkı yemek ve su gibi sağlıklı bir yaşam sürmeyi düşünüyoruz. Etrafımdaki herkesi severek her gün pratik yapıyorum.)