Bir tüccardan gördüğüm üzücü bir deneyimi sizlerle paylaşayım.
"Bir kez daha tüm yiyecek paramı kaybettim. Pekin'de kalabalık bir metroya bindim, sıkıcı ve sıkıcı bir derse gittim, kötü ve bakımsız bir çevreye sahip bir evde yaşadım. Üç yıl ısrar ettim. Gerçekten bunaldım. Bugün patronuma istifa ettiğimi söyledim, işi devraldıktan yarım ay sonra memleketime dönüp yerleşmem bekleniyor. Hala yüzbinlerce borcum var ve ödeyemiyorum. Annem geçen sefer para kaybettikten sonra birkaç ay önce 1.000 yuan borç aldı ve bugün tekrar borç alalım. 300 yuan harcadıktan sonra tekrar borç alalım. Şu anki durumumda istikrarlı bir kâr elde etmem imkansız. komik olan şu ki, her zaman kendimi tanıyamıyorum. Anjina sadece kalbimde acı vermiyor, aynı zamanda bariz bir fiziksel acı da çekiyor. 25 yaşında, cılız bir yaşlı adam gibi hissediyorum. Enerjim ve gençliğim olmadan önceki hayatımda ne kadar borcum olduğunu bilmiyorum ve bunu bu hayatta öyle bir işkence ve acıyla ödemek zorundayım ki annemin kızarmış ve şişmiş gözlerine baktığımda, hayattaki değişimler içimi derinden işledi. Kalbimde artık piyasada bir israf, hayatta ise vicdansız bir insanım. Arkadaşlarıma kötü niyet, aileme ise hayal kırıklığı yaşatıyorum. Bedenim ve ruhum arzulara satmış, yarını karanlığa çevirmiş, hayatı puslu hale getirmişti. Çocukken uyanmayı çok isterdim. Rüzgar ve yağmur doğaldı ve her şey normaldi ama şimdi soğuk ve sefil bir hayat. Rüzgar ve yağmur. .
