Obok świątyni płynie czysty i słodki strumień. Gdy przechodnie poczują pragnienie, nabiorą garści wody, aby je ugasić.
Opat zobaczył, że wszyscy niosą na rękach wodę, co było bardzo niewygodne, więc postawił przy strumieniu stłuczoną miskę, aby każdy mógł się napić wody.
Któregoś dnia obok tego miejsca przechodził bogaty człowiek i zobaczył ludzi pijących z potłuczonych misek. Uznał, że to hańba dla tej pięknej sceny, więc poprosił ludzi, aby zastąpili je pięknymi miskami.
Następnego dnia, gdy ktoś napił się z miski, poczuł, że miska jest niezwykle wykwintna i poczuł się zachłanny, więc wziął miskę w ramiona i cicho ją zabrał.
Kilka dni później bogacz przechodził obok i zobaczył, że wykwintna misa zniknęła. Kiedy był przygnębiony, nagle zobaczył nadchodzącego opata, trzymającego nową misę. Powalił ją lekko na skałę, robiąc w misce szczelinę, po czym odłożył ją z powrotem na pierwotne miejsce.
Bogacz był zdziwiony i zapytał opata, co chce przez to powiedzieć. Opat odpowiedział: „Rzeczy zbyt doskonałe mogą łatwo wzbudzić w ludziach chciwość; rzeczy niekompletne mogą w rzeczywistości trwać dłużej”.