1. Wznowienie cyklu łagodzenia polityki pieniężnej po czterech latach

19 września o godzinie 2:00 czasu pekińskiego Rezerwa Federalna ogłosiła obniżkę stóp procentowych o 50 punktów bazowych. Docelowy zakres stopy funduszy federalnych został obniżony z 5,25% do 5,50%, z 4,75% do 5,0%. oficjalnie rozpoczął się cykl obniżek stóp procentowych. Obniżka stóp procentowych o 50 pb była zgodna z oczekiwaniami dotyczącymi kontraktów terminowych na stopy procentowe CME, jednak przekroczyła prognozy wielu banków inwestycyjnych z Wall Street. Historycznie rzecz biorąc, pierwsza obniżka stóp procentowych o 50 punktów bazowych miała miejsce wyłącznie podczas sytuacji nadzwyczajnych gospodarczych lub rynkowych, takich jak bańka technologiczna w styczniu 2001 r., kryzys finansowy we wrześniu 2007 r. i epidemia Covid-19 w marcu 2020 r. Ponieważ obniżka stóp procentowych o 50 punktów bazowych spowoduje, że rynek będzie miał większe obawy dotyczące „recesji” gospodarczej, Powell w swoim przemówieniu podkreślił, że nie widzi żadnych oznak recesji i w dalszym ciągu będzie stosował tę metodę, aby zabezpieczyć się przed obawami rynku związanymi z recesją .

Fed przedstawił również bardziej jastrzębi wykres punktowy, przewidując, że w ciągu roku obniży stopy procentowe jeszcze dwukrotnie, do łącznej kwoty 50 pb, 4 razy w 2025 r., do łącznej wartości 100 pb, i 2 razy w 2026 r., łącznie do 50 pb. Całkowita obniżka stóp procentowych wyniesie 250 pb, a punkt końcowy stopy procentowej wyniesie 2,75-3%. Tempo obniżek stóp procentowych przedstawione na wykresie punktowym jest stosunkowo powolne, a ścieżka jest wolniejsza niż poziom 2,75-3% osiągnięty we wrześniu 2025 r. dla handlu kontraktami terminowymi na stopy procentowe na CME. Jednocześnie Powell podkreślił, że ta runda obniżek stóp procentowych o 50 punktów bazowych nie może być wykorzystana jako nowy punkt odniesienia i można ją liniowo ekstrapolować. Nie ma stałej ścieżki stóp procentowych. Można je przyspieszyć, spowolnić, a nawet zdecydować się na zawieszenie stóp procentowych obniżki stóp procentowych będzie ustalana na podstawie sytuacji na każdym posiedzeniu, co w pewnym stopniu wyjaśnia wzrost stóp procentowych amerykańskich obligacji po zamknięciu.

Jeśli chodzi o prognozy gospodarcze, Rezerwa Federalna obniżyła prognozę wzrostu PKB na ten rok z 2,1% do 2,0% i znacząco podniosła prognozę stopy bezrobocia z 4,0% do 4,4%. Obniżyła także prognozę inflacji PCE z 2,6 do 2,3%. Dane i komunikaty Fed pokazują wzrost wiary w ograniczenie inflacji, przy jednoczesnym zwróceniu większej uwagi na zatrudnienie. Biorąc pod uwagę ogólnie stosunkowo dużą pierwszą obniżkę stóp procentowych i bardziej jastrzębie tempo obniżek stóp procentowych, Rezerwa Federalna po raz kolejny odegrała rolę w zarządzaniu oczekiwaniami.

2. Cykl obniżek stóp procentowych od lat 90. XX w

Czerwiec 1989 do września 1992 (obniżki stóp procentowych w stylu recesji)

Pod koniec lat 80. stopy procentowe w USA gwałtownie wzrosły, przez co banki oszczędnościowe i pożyczkowe stanęły przed dylematem, czy stopy krótkoterminowych depozytów są wyższe od stałych stóp kredytów długoterminowych, a rentowność amerykańskich obligacji ulega odwróceniu. W amerykańskiej branży finansowej wybuchł „kryzys oszczędnościowo-kredytowy”, w wyniku którego upadła duża liczba banków i instytucji oszczędnościowych. Nakładając się na wpływ zewnętrznej wojny w Zatoce Perskiej, od sierpnia 1990 r. do marca 1991 r. gospodarka amerykańska popadła w recesję zdefiniowaną przez Narodowe Biuro Badań Ekonomicznych (NBER), która trwała osiem miesięcy. Rezerwa Federalna rozpoczęła ponad trzyletni cykl obniżek stóp procentowych w czerwcu 1989 r., obejmując ogółem 681,25 punktów bazowych obniżek stóp procentowych, a górna granica podstawowej stopy procentowej spadła z 9,8125% do 3%.

Lipiec 1995 – styczeń 1996 (ostrożne obniżki stóp procentowych)

W 1995 r. wzrost gospodarczy w USA spowolnił, a zatrudnienie było niskie. Rezerwa Federalna uważa, że ​​choć w gospodarce nie doszło jeszcze do osłabienia, spadek niektórych wskaźników gospodarczych może wiązać się z ryzykiem pogorszenia koniunktury gospodarczej w przyszłości, dlatego zdecydowała się rozpocząć obniżki stóp procentowych, aby pobudzić gospodarkę i zapobiec recesji. Obniżka stóp procentowych rozpoczęła się w lipcu 1995 r. Po 7 miesiącach stopa procentowa została obniżona trzykrotnie, w sumie o 75 pb. Górna granica podstawowej stopy procentowej została obniżona z 6% do 5,25%. Następnie gospodarka amerykańska osiągnęła „miękkie lądowanie”, a wskaźniki PMI dotyczące zatrudnienia i przemysłu, które przed obniżką stóp procentowych były słabe, odbiły. Ten cykl stóp procentowych jest również uważany za typowy przypadek „miękkiego lądowania”. Z drugiej strony działania Fed skutecznie zapobiegły „wzrostowi” inflacji. W procesie obniżek stóp procentowych inflacja PCE nieznacznie przekroczyła 2,3% i utrzymywała się na stosunkowo stabilnym poziomie.

Od września do listopada 1998 r. (ostrożne obniżki stóp procentowych)

W drugiej połowie 1997 r. wybuchł „azjatycki kryzys finansowy”. Azjatycka recesja gospodarcza doprowadziła do osłabienia popytu zewnętrznego i wpłynęła na handel towarowy w USA. Gospodarka USA jako całość pozostaje stabilna, ale otoczenie zewnętrzne jest burzliwe, a słaby handel towarami wywarł presję na amerykański przemysł wytwórczy, w związku z czym giełdy w USA uległy dostosowaniu. Od lipca do sierpnia 1998 r. indeks S&P 500 doświadczył korekty trwającej prawie dwa miesiące, przy czym najgłębszy spadek wyniósł prawie 20%. Gigantyczny fundusz hedgingowy Long-Term Capital Management (LTCM) był na skraju bankructwa. Aby zapobiec dalszemu wpływowi kryzysu na gospodarkę USA, Rezerwa Federalna rozpoczęła obniżki stóp procentowych we wrześniu 1998 r. Do listopada obniżyła stopy procentowe trzykrotnie, łącznie o 75 punktów bazowych, a górną granicę podstawowej stopy procentowej spadła z 5,5% do 4,75%.

Styczeń 2001 do czerwca 2003 (obniżki stóp procentowych w stylu recesji)

Pod koniec lat 90. szybki rozwój i popularyzacja technologii internetowej wywołał nadmierną spekulację, a szaleństwo irracjonalnej entuzjazmu doprowadziło do napływu dużej ilości kapitału w inwestycje internetowe. Od października 1999 r. do marca 2000 r. indeks Nasdaq wzrósł w ciągu pięciu miesięcy maksymalnie o 88%. Od czerwca 1999 r. do maja 2000 r. Rezerwa Federalna podniosła stopy procentowe łącznie 6 razy, do łącznej kwoty 275 punktów bazowych, aby zaradzić przegrzaniu gospodarczemu. W marcu 2000 r. indeks Nasdaq po osiągnięciu szczytu gwałtownie spadł, bańka internetowa stopniowo pękła, wiele firm internetowych zbankrutowało, a gospodarka popadła w recesję. 3 stycznia 2001 r. Rezerwa Federalna ogłosiła obniżkę stóp procentowych o 50 punktów bazowych. Od tego czasu obniżyła stopy procentowe 13 razy, w sumie o 550 punktów bazowych, a górna granica podstawowej stopy procentowej spadła z 6,5% do 1,0%. .

Wrzesień 2007 r. – grudzień 2008 r. (obniżki stóp procentowych w stylu recesji)

W 2007 r. wybuchł kryzys kredytów hipotecznych subprime w USA, który rozprzestrzenił się na inne rynki, takie jak obligacje i akcje. Sytuacja gospodarcza w USA gwałtownie się zmieniła. 18 września Rezerwa Federalna obniżyła docelową stopę procentową funduszy federalnych o 50 punktów bazowych do 4,75%, a następnie obniżyła stopy procentowe 10 razy z rzędu. Do końca 2008 roku stopa procentowa spadła o 550 punktów bazowych do 0,25%. Obniżki stóp procentowych w dalszym ciągu nie wystarczyły, aby uporać się z trudną sytuacją gospodarczą. Rezerwa Federalna po raz pierwszy wprowadziła luzowanie ilościowe (QE), wykorzystując do tego masowe zakupy amerykańskich obligacji skarbowych, papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i innych niekonwencjonalnych narzędzi polityki pieniężnej. obniżyć długoterminowe stopy procentowe, pobudzić gospodarkę i zapewnić płynność rynkowi.

sierpień-październik 2019 (ostrożne obniżki stóp procentowych)

Gospodarka i rynek pracy w USA w 2019 r. były ogólnie stabilne. Jednak pod wpływem takich czynników, jak konflikty geopolityczne i tarcia handlowe między Chinami a USA, popyt zewnętrzny w USA osłabił się. Jednocześnie spowolnił również popyt krajowy stopa inflacji poniżej 2%. W I półroczu 2019 r. inflacja PCE utrzymywała się na poziomie 1,4–1,6%, a inflacja bazowa PCE spadła z 1,9% na początku roku do 1,6% w okresie od marca do maja.

31 lipca 2019 roku Rezerwa Federalna ogłosiła obniżkę stóp procentowych o 25 punktów bazowych do 2,25%, stwierdzając, że gospodarka USA rośnie umiarkowanie, a rynek pracy jest solidny, ale inflacja ogólna i bazowa kształtują się poniżej 2%, co ma na celu zapobiec spowolnieniu gospodarczemu, zwłaszcza w świetle napięć handlowych oraz w kontekście spowolnienia wzrostu gospodarczego na świecie. Przed wybuchem światowej epidemii w 2020 r. cała gospodarka amerykańska funkcjonowała stabilnie, a wskaźniki PMI dla przemysłu, bazowy PCE i inne wskaźniki odnotowywały odbicie. Od sierpnia do października 2019 r. Rezerwa Federalna trzy razy z rzędu obniżyła stopy procentowe, łącznie o 75 pb, a górna granica podstawowej stopy procentowej spadła z 2,5% do 1,75%.

Marzec 2020 (obniżka stóp procentowych w stylu recesji)

W 2020 roku na całym świecie rozprzestrzeniła się epidemia Covid-19. W marcu 2020 r. Federalny Komitet Otwartego Rynku dwukrotnie obniżył stopy procentowe na niezaplanowanym nadzwyczajnym posiedzeniu, przywracając docelowy zakres stóp procentowych funduszy federalnych do poziomu od 0 do 0,25%.

3. Ceny aktywów w okresie obniżek stóp procentowych

Zmiana cen aktywów po obniżce stóp procentowych ma większy związek z tym, czy otoczenie makro w tym czasie znajduje się w recesji. Uważa się, że bieżące dane gospodarcze w Stanach Zjednoczonych nie potwierdzają wniosku o recesję miękkie lądowanie amerykańskiej gospodarki, należy zwrócić większą uwagę na prewencyjne obniżki stóp procentowych, głównie dlatego, że jest to odległa od obecnej tendencja cen aktywów podczas ostatnich obniżek stóp procentowych w latach 2019-20.

Dług USA

Przed i po obniżce stóp procentowych amerykańskie obligacje znajdowały się w ogólnym trendzie wzrostowym. Wzrost przed obniżką stóp procentowych był pewniejszy i większy. Średnia częstotliwość podwyżek w ciągu 1, 3 i 6 miesięcy przed obniżką stóp procentowych wynosiła 100 proc., a spadła po obniżce stóp procentowych. Jednocześnie przed obniżką stóp procentowych średnie wzrosty w miesiącach 1, 3 i 6 wyniosły 13,7%, 22% i 20,2% oraz po obniżce stóp procentowych. , wynosiły one 12,2%, 7,1% i 4,6%. Wyraźnie widać, że cena rynkowa była z góry. Zmienność nasiliła się mniej więcej miesiąc po rozpoczęciu obniżki stóp procentowych. W późniejszych etapach obniżek stóp procentowych, w związku z odmiennymi warunkami ożywienia gospodarczego, tendencje stóp procentowych w poszczególnych okresach są odmienne.

złoto

Podobnie jak w przypadku obligacji amerykańskich, prawdopodobieństwo wzrostu ceny złota jest generalnie większe przed obniżką stóp procentowych. Korzystając z popytu na bezpieczną przystań w sytuacjach krytycznych, korelacja między trendem złota a możliwością jego „miękkiego lądowania” jest stosunkowo niejasna. Z handlowego punktu widzenia optymalny czas handlu aktywami po stronie mianownika przypada przed obniżką stóp procentowych. Ze względu na oczekiwaną pełną księgowość i ograniczone obniżki stóp procentowych, po zrealizowaniu obniżki stóp procentowych, można poświęcić więcej uwagi aktywom po stronie licznika, które skorzystają na obniżce stóp procentowych.

Biorąc pod uwagę linię podziału między funduszami ETF na złoto, korelacja między cenami złota a obniżkami stóp procentowych nie była jasna przed XXI wiekiem. W 2004 r. amerykańska SEC zatwierdziła pierwszy fundusz ETF na złoto będący przedmiotem obrotu na całym świecie. Wzrost liczby funduszy ETF na złoto przyczynił się do wzrostu inwestycji w złoto popyt i przyciągnął inwestorów. Duża liczba inwestorów detalicznych i inwestorów instytucjonalnych oraz ciągły napływ środków zapewniły silny impuls do wzrostu cen złota. Ten cykl wzrostowy trwał siedem lat, aż osiągnął szczyt w 2011 r. W tym okresie Rezerwa Federalna doświadczyła znacznych podwyżek stóp procentowych w latach 2004–2006 oraz znacznych obniżek stóp procentowych w latach 2007–2008. Złoto utrzymało ogólną tendencję wzrostową. Wyłączając wpływ funduszy ETF na złoto, jedyny znaczący cykl obniżek stóp procentowych, do którego można się obecnie odnieść, to rok 2019. W perspektywie krótkoterminowej, w cyklu obniżek stóp procentowych trwającym od sierpnia do października 2019 r., cena złota gwałtownie wzrosła po pierwszej obniżce stóp procentowych, a następnie wahała się w ciągu kolejnych dwóch miesięcy, wydłużając cykl. Ogólnie rzecz biorąc, po obniżce stóp procentowych złoto nadal znajduje się w trendzie wzrostowym.

Cykl stóp procentowych Fed i cena złota

Nasdaq

Wyniki indeksu Nasdaq podczas recesyjnej obniżki stóp procentowych zależą od przywrócenia fundamentów. Podczas cyklu obniżek stóp w okresie recesji cały indeks Nasdaq wykazał spadek, z wyjątkiem 28% wzrostu w ultradługim cyklu obniżek stóp procentowych w 1989 r obniżki stóp procentowych w latach 2001, 2007 i 2020 spadły w trakcie cyklu odpowiednio o 38,8%, 40% i 20,5%. Krótkoterminowe wyniki pierwszej zapobiegawczej obniżki stóp procentowych przez Rezerwę Federalną różniły się w poszczególnych latach, ale w dłuższej perspektywie zawsze był to wzrost. Intuicyjnie rozumiane zapobiegawcze obniżki stóp procentowych często mogą mieć pozytywny wpływ na gospodarkę, a znaki są odwrotne słabości i sprzyjać wzrostom na giełdzie. Dlatego kluczem do oceny trendu indeksu Nasdaq jest uchwycenie recesji. W przypadku obniżek stóp procentowych w 2019 r. indeks Nasdaq spadł po pierwszej i drugiej obniżce stóp procentowych. Ogólna tendencja ulegała wahaniom w ciągu trzech miesięcy od obniżek stóp procentowych, a główny wzrost rozpoczął się mniej więcej w czasie trzeciej obniżki stóp procentowych.

BTC

W cyklu obniżek stóp procentowych w 2019 r. cena BTC po pierwszej obniżce stóp procentowych na krótko wzrosła, a następnie rozpoczęła całościowy kanał spadkowy. Ogólne zniesienie od szczytu trwało 175 dni, a zakres zniesienia wyniósł około 50%. (nie biorąc pod uwagę skutków późniejszej epidemii) ). Różnica pomiędzy obecnym cyklem obniżek stóp procentowych a ostatnim polega na tym, że ze względu na wahania oczekiwań na obniżki stóp procentowych, korekta BTC nastąpiła na początku tego roku, po najwyższym punkcie w marcu tego roku, BTC już nadeszła szok i korekta łącznie od 189 dni, a maksymalny zakres zniesienia wynosi około 33%. Z doświadczeń historycznych wynika, że ​​w dłuższej perspektywie perspektywy rynkowe są optymistyczne, a w krótkim terminie możliwe są szoki lub korekty, jednak intensywność i czas korekty będą mniejsze i krótsze niż w 2019 roku.