Tapınağın yanında berrak ve tatlı bir dere vardır. Yoldan geçenler susadıklarında susuzluklarını gidermek için bir avuç su alırlar.
Başrahip herkesin elleriyle su taşıdığını görünce bu çok sakıncalı bir durumdu ve herkesin su içebilmesi için dere kenarına kırık bir kase koydu.
Bir gün zengin bir adam buranın önünden geçmiş ve insanların kırık taslardan su içtiğini görmüş. Bunun güzel manzaraya bir utanç olduğunu düşünmüş ve insanlardan bu tasları güzel taslarla değiştirmelerini istemiş.
Ertesi gün birisi kâseden içtikten sonra kâsenin alışılmadık derecede lezzetli olduğunu hissetti ve açgözlülük hissetti, bu yüzden kâseyi kollarına koydu ve sessizce alıp götürdü.
Birkaç gün sonra zengin adam tekrar oradan geçerken nefis kasenin kaybolduğunu gördü. Depresyona girdiğinde aniden başrahibin elinde yeni bir kaseyle geldiğini gördü. Onu hafifçe kayaya vurarak kasede bir delik açtı ve sonra onu eski yerine koydu.
Zengin adam şaşırmıştı ve başrahibin bununla ne demek istediğini sordu. Başrahip cevap verdi: "Fazla mükemmel olan şeyler insanları kolayca açgözlü hale getirebilir; eksik olan şeyler aslında daha uzun süre dayanabilir."
