6 yaşındaki çocuk, 3 yaşındaki kız kardeşiyle pazardaydı...
Çocuk aniden kız kardeşinin geride kaldığını fark etti.
Durdu ve arkasına baktı; kız kardeşi bir oyuncak dükkanının önünde durmuş ve büyük bir ilgiyle bir şeyler izliyordu.
Çocuk ona dönüp "Bir şey ister misin?" diye sordu. Kız kardeş bebeği işaret etti.
Çocuk onun elini tuttu ve sorumluluk sahibi bir ağabey gibi bebeği ona verdi. Kız kardeş çok çok mutluydu...
Dükkan sahibi her şeyi izliyordu ve çocuğun olgunlaşmış halini görünce çok eğleniyordu... Çocuk tezgaha gelerek esnafa sordu: "Bu bebeğin fiyatı ne kadar efendim?"
Dükkan sahibi nazik bir adamdı ve hayatın zorluklarını deneyimlemişti.
Bu yüzden çocuğa büyük bir sevgi ve şefkatle sordu: "Peki, ne kadar ödeyebilirsin?"
Çocuk, deniz kıyısından topladığı kabukları cebinden çıkarıp esnafa verdi.
Esnaf kabukları alıp para sayar gibi saymaya başladı.
Sonra çocuğa baktı.
Çocuk endişeyle sordu: "Çok mu az efendim?"
Esnaf, "Hayır, hayır... bunlar masraftan fazla. O yüzden geri kalanını iade edeceğim" dedi.
Böyle diyerek sadece 4 mermiyi sakladı ve geri kalanını iade etti.
Çocuk, büyük bir mutlulukla kabukları tekrar cebine koydu ve kız kardeşiyle birlikte oradan ayrıldı.
Bir çalışan tüm bunları izlerken çok şaşırdı.
Esnafa, "Efendim, bu kadar pahalı bir bebeği sadece 4 mermi karşılığında mı verdiniz?" diye sordu.
Esnaf gülümseyerek şöyle dedi: "Evet, bizim için bunlar sadece deniz kabukları ama o çocuk için bu kabuklar çok kıymetli.
Ve bu yaşta henüz paranın ne olduğunu anlamıyor ama büyüdüğünde kesinlikle anlayacak.
Sonra para yerine deniz kabuklarından bir oyuncak bebek aldığını hatırlayacak, beni hatırlayacak ve dünyanın hala iyi ve nazik insanlarla dolu olduğunu düşünecek.."
