İnsanoğlu, özerklik ve özyönetim arayışının yinelenen bir tema olduğunu düşündü. Filozoflar, düşünürler ve ileri görüşlüler, pek çok çağ boyunca, çeşitli biçimlerdeki ademi merkeziyetçilik fikriyle boğuşmuşlardır. Antik Yunan'ın kendi kendini yöneten şehir devletlerinden modern demokrasilerin federe sistemlerine kadar, gücün ve otoritenin ademi merkeziyetçiliği, tiranlığı önlemenin, bireysel özgürlükleri geliştirmenin ve kolektif refahı geliştirmenin bir yolu olarak görülüyor.
Platon başyapıtı Devlet'te, bilgelikleri ve erdemleri nedeniyle seçilen koruyucuların herkesin yararına yöneteceği bir toplum tasavvur etti. Doğada merkezileşen bu fikir, özünde polisin refahını barındırıyordu. Aydınlanma çağına hızlı bir şekilde ilerleyen Rousseau ve Locke gibi düşünürler, kralların ilahi haklarına meydan okudular ve yönetimin, yönetenler ile yönetilenler arasında karşılıklı bir anlaşma olduğu bir toplumsal sözleşmeyi savundular.
Modern dijital çağda, bu asırlık felsefi tartışma, blockchain teknolojisinin ortaya çıkışıyla yeni bir boyut kazanıyor. Merkezi olmayan defter sistemiyle blockchain, işlem sözleşmelerinin kayıtlarının merkezi bir otorite tarafından kontrol edilmediği, ancak bir eşler ağı tarafından doğrulandığı bir dünya vizyonu sunuyor. Güvenin tek bir varlığa ait olmadığı, bir ağ üzerinden dağıtıldığı bir sistem.
Bunun sonuçları derindir. Veri ihlallerinin finansal dolandırıcılıkların ve merkezi kontrolün yaygın olduğu bir dünyada, blockchain bir umut ışığı sunuyor. Bireylerin verileri üzerinde kontrole sahip olduğu, işlemlerin şeffaf ve değişmez olduğu ve gücün yoğunlaşmadığı, dağıtıldığı bir gelecek vaat ediyor.
Teknoloji harikası blockchain'in ötesinde felsefi bir ifade var. Hem dijital hem de fiziksel alanlarda yerleşik yönetişim normlarına meydan okumak. Toplumların ekonomileri nasıl işlettiğinin ve bireylerin nasıl etkileşim kurduğunun yeniden değerlendirilmesi çağrısında bulunuyor.
