300 trilyonluk servetin sırrını açığa çıkarıyorsunuz, neden hala paranız yok?
Bilgi patlamasının yaşandığı bu dönemde her gün çeşitli ekonomik veriler ve istatistikler duyuyoruz.
Son zamanlarda özellikle dikkat çeken bir rakam var: Çin'in toplam parasal hacmi (M2) 300 trilyon yuan'a ulaştı.
Bu sayı kulağa çok büyük geliyor ve sanki herkes bundan bir pay alabilirmiş gibi görünüyor, ama neden çoğumuz hâlâ bu sıkıntıyı hissediyoruz? Bugün bunun ardındaki sırları açığa çıkaralım ve servet dağılımı gerçeğinin ne olduğunu görelim.
M2'nin ne olduğunu anlamamız gerekiyor.
Basitçe söylemek gerekirse M2, bir ülkede nakit para, yerleşik mevduatlar, kurumsal mevduatlar vb. dahil olmak üzere dolaşımdaki para miktarının bir göstergesidir.
Bu değerin büyümesi teorik olarak insanların tüketmesi ve yatırım yapması için daha fazla fon sağlamalı, böylece ekonomik büyümeyi desteklemelidir.
Ancak gerçeklik teoriden çok daha karmaşıktır.
Bir yandan parasal büyüklük çok büyük görünse de eşit bir şekilde dağılmamaktadır.
Zenginliğin eşitsiz dağılımı, büyük miktarlarda paranın birkaç kişinin elinde yoğunlaşması, insanların çoğunluğunun ise yalnızca küçük bir kısmını paylaşabilmesi anlamına geliyor.
Bu uçurum sadece bireyler arasında değil, farklı bölgeler ve farklı endüstriler arasında da yansıtılıyor.
Dolayısıyla toplam para miktarı artsa bile bundan herkese fayda gelmeyebilir.
Öte yandan enflasyon da göz ardı edilemeyecek bir faktör.
Para arzı arttığında, bu ek fonlar reel ekonomide etkin bir şekilde yatırıma ve tüketime dönüştürülemezse paranın değer kaybetmesine ve fiyatların yükselmesine yol açacaktır.
Bu da demek oluyor ki gelirimiz artsa bile hayat pahalılığının artması nedeniyle gerçek satın alma gücümüz artmayabilir, hatta azalabilir.
Bu yüzden birçok insan "paranın giderek daha az değerli hale geldiğini" düşünüyor.
Toplumun gelişmesi ve nüfusun yaşlanmasının yoğunlaşmasıyla birlikte tıbbi bakım, eğitim ve yaşlı bakımı gibi sosyal ihtiyaçlar artıyor ve bu da aile finansmanı üzerinde baskı yaratıyor.
Gençler barınma, eğitim ve diğer harcamalar için ağır borçlar almak zorunda kalıyor ve bu uzun vadeli borçlar harcama güçlerini daha da kısıtlıyor.
Böyle bir durumla karşı karşıya kaldığımızda nasıl tepki vermeliyiz? Her şeyden önce finansal okuryazarlığınızı geliştirmeniz, kişisel veya ailenizin mali durumunu makul bir şekilde planlamanız ve gereksiz borçlardan kaçınmanız gerekir.
İkinci olarak, hükümet ve finans kuruluşları, servet dağıtım mekanizmasını optimize edecek ve zengin ile fakir arasındaki uçurumu azaltacak önlemler almalı.
Son olarak, fonların emlak piyasası gibi birkaç alanda aşırı yoğunlaşmasını önlemek, fonların reel ekonomiye akışını teşvik etmek, yenilikçiliği ve küçük ve mikro işletmelerin gelişimini desteklemek için mali denetimi güçlendirmemiz gerekiyor.
Her ne kadar parasal toplam rakamlar güzel görünse de asıl zorluk, daha fazla insanın ekonomik büyümenin meyvelerini hissedebilmesi için bu fonların ekonominin sağlıklı gelişimine daha etkili bir şekilde hizmet etmesinin nasıl sağlanacağıdır.
Ancak bu şekilde sadece "yoksulluğu haykırmakla" kalmayıp, aynı zamanda gerçekten finansal özgürlüğe ve yaşamda iyileşmeye ulaşabiliriz.
