Umowa wieczysta jest podobna do tradycyjnej umowy futures, ale kluczowa różnica polega na tym, że nie ma wygaśnięcia ani rozliczenia umów wieczystych.
Rozważmy kontrakt futures na fizyczny towar, taki jak pszenica (lub złoto), jako przykład. Na tradycyjnych rynkach kontraktów futures, umowy te są podłączane do dostawy pszenicy - innymi słowy, pszenica powinna być dostarczana zgodnie z ugodą po wygaśnięciu kontraktu futures. W związku z tym ktoś fizycznie trzyma pszenicę, co powoduje „poniesienie kosztów” kontraktu. Dodatkowo, cena pszenicy może się różnić w zależności od odległości w czasie pomiędzy zawarciem a rozliczeniem umowy. W miarę powiększania się luki rosną koszty bilansowe kontraktu, potencjalna przyszła cena staje się bardziej niepewna, a potencjalna luka cenowa między rynkiem spot a tradycyjnymi rynkami futures rośnie.
Umowa bezterminowa jest próbą zyskania przewagi nad kontraktem futures - w szczególności niedostarczenia rzeczywistego towaru - jednocześnie naśladując zachowanie rynku kasowego w celu zmniejszenia luki cenowej między ceną Futures a Mark. Jest to wyraźna poprawa w porównaniu z tradycyjnym kontraktem futures, który może mieć przedłużone, a nawet trwałe różnice w stosunku do ceny spot.
Aby zapewnić długoterminową zbieżność między Umową Wieczystą a Ceną Mark, korzystamy z Fundingu. Istnieje kilka kluczowych pojęć, o których inwestorzy powinni wiedzieć, jeśli chodzi o kontrakty perpetualne:
Ryzyko: W przeciwieństwie do rynków spot, kontrakty futures pozwalają handlowcom składać duże zamówienia, które nie są w pełni objęte ich początkowym zabezpieczeniem. Nazywa się to „handlem margin (marżą)”. Ponieważ rynki stały się bardziej zaawansowane technologicznie, wzrosła dostępna marża.