Najważniejszą rzeczą, jakiej nauczyłam się o naturze człowieka po ukończeniu 30. roku życia, jest to, że jeśli druga osoba wyraźnie o to nie prosi lub szczerze nie płaci za radę, to staram się powstrzymywać od aktywnego dawania drugiej osobie rad i pomocy trzy powody:
1. Samoobrona: Najczęściej ukąszeniami często nie są myśliwi, ale weterynarze.
2. Poczucie własnej wartości: Niechciana pomoc często szkodzi poczuciu własnej wartości drugiej osoby.
3. Samopomoc: Nie możesz obudzić kogoś, kto udaje, że śpi. Druga osoba nie zmieni się, niezależnie od tego, jak bardzo będziesz się starał. Nieważne, jak bardzo pomożesz, druga strona nigdy ci nie podziękuje.
Nie chcę, żebyś był zimnokrwisty, chcę ci tylko przypomnieć: „Jeśli chcesz robić dobre rzeczy, musisz najpierw mieć strategię!” Nie rozumiałem tej prawdy, zanim skończyłem 30 lat, i poniosłem wiele ukrytych strat. Oczywiście czyniłem dobro dla innych, ale nieumyślnie obraziłem wiele osób. Jeśli chcesz być nauczycielem, nieuchronnie narobisz sobie wrogów ze wszystkich stron. Większość ludzi nie potrzebuje pomocy innych. Towarzyszenie im przy posiłku, pogawędce i poprawianiu nastroju to znacznie więcej praktyczne niż dawanie pomocy i porad.
Odłóż na bok potrzebę pomagania innym i szanuj los innych Czy zanim posmarowałeś ścianę błotem, zapytałeś go o zdanie? Czy Mu Mu rozmawiał z tobą? Bez ciebie, która mu pomożesz, co innego oznacza bycie suką? Błoto na ziemi może odżywić kwiaty. Dlaczego pomagasz mu wspiąć się po ścianie?