Patrzymy na sytuację na Bliskim Wschodzie z neutralnej perspektywy, bez żadnych uprzedzeń politycznych. Ze względu na wrażliwość polityczną możemy przedstawić jedynie krótką analizę:
1. Działania Izraela mają na celu pokazanie, że nie jest podporządkowany Stanom Zjednoczonym, ale jest sojusznikiem o wspólnych interesach. Izrael poszukuje obecnie pomocy wojskowej i bezpieczeństwa i chociaż decyzja o uderzeniu w Gazę nie jest kluczowa, przesłanie Izraela dla świata jest jasne: podejmie odwet, jeśli zostanie sprowokowany, co jest posunięciem strategicznym.
2. Hamas, Iran i ich pełnomocnicy dążą do ustanowienia Palestyny poprzez zastraszanie i stania się strategiczną twierdzą. Jednak osiągnięcie tego za pomocą terroryzmu jest nierealne i na Bliskim Wschodzie można je postrzegać raczej jako spisek niż praktyczne podejście.
3. Inne kraje Bliskiego Wschodu wyrażają frustrację konfliktem, lecz realizują własne interesy, stosując dyplomację, pomoc i środki takie jak ograniczanie eksportu ropy w celu tłumienia inflacji i tłumienia intensywności konfliktu, co służy także ich strategicznym interesom.
4. Stany Zjednoczone dążą do kontrolowania Bliskiego Wschodu i powstrzymania Iranu i Rosji, nieuchronnie wymagając ustępstw wobec Izraela. Dzięki wewnętrznemu wsparciu dla Izraela obecny konflikt o niskiej intensywności zadowala USA.
5. Wracając do sedna kwestii, czy uderzyć w Gazę: poza izraelskim gabinetem nikt nie byłby zadowolony z takiego działania. Jednakże ważne jest, aby zrozumieć zdecydowane stanowisko Rady Ministrów w czasie wojny, gdyż ani Hamas, ani Iran nie ustąpią. Uderzenie w Gazę złamałoby status quo, prawdopodobnie podnosząc ceny ropy do 100 dolarów i powodując 30% korektę globalnych aktywów ryzykownych, co doprowadziłoby do znaczących konsekwencji gospodarczych zarówno dla zwycięzców, jak i przegranych.
