Wstęp:

Dwa najczęściej stosowane algorytmy konsensusu w branży blockchain to Proof of Work (PoW) i Proof of Stake (PoS). Chociaż Proof of Stake opiera się na stakingu kryptowalut, podczas gdy dowód pracy opiera się na wydobywaniu kryptowalut, oba te algorytmy służą temu samemu celowi, jakim jest sprawdzanie transakcji i tworzenie nowych bloków w łańcuchu bloków. Różnią się jednak pod względem mechaniki i podstawowych zasad. W tym artykule omówimy kluczowe różnice między PoW i PoS w następujący sposób

Zużycie zasobów:

Jedną z najbardziej znaczących różnic między PoW i PoS jest ilość zasobów wymaganych do walidacji transakcji i tworzenia nowych bloków. W PoW górnicy rywalizują ze sobą w rozwiązywaniu skomplikowanych problemów matematycznych, a górnik, który jako pierwszy rozwiąże problem, zostaje nagrodzony prawem do stworzenia nowego bloku. Proces ten wymaga znacznej mocy obliczeniowej i zużycia energii, co może być dość kosztowne. Natomiast walidatory PoS wybierane są na podstawie ich udziału lub własności kryptowaluty, co oznacza, że ​​nie wymagają drogiego sprzętu ani nie zużywają dużych ilości energii.

Bezpieczeństwo:

Zarówno PoW, jak i PoS zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa sieci blockchain, ale osiągają to na różne sposoby. PoW wykorzystuje moc obliczeniową górników do rozwiązywania złożonych problemów matematycznych, co utrudnia atakującym modyfikowanie przeszłych transakcji. Jednak atak 51%, w którym górnik lub grupa górników kontroluje ponad 51% mocy obliczeniowej, może w dalszym ciągu zagrozić bezpieczeństwu sieci. Z drugiej strony PoS w celu zabezpieczenia sieci opiera się na udziałach walidatorów w kryptowalutie. Walidatorzy są zachęcani do utrzymywania integralności sieci, ponieważ mogą stracić swój udział, jeśli zostaną przyłapani na oszustwie.

Decentralizacja:

Decentralizacja jest kluczowym aspektem każdej sieci blockchain, a PoW i PoS różnią się pod względem podejścia do jej osiągnięcia. PoW jest często krytykowany za centralizację, ponieważ duże baseny wydobywcze i farmy wydobywcze dominują w mocy obliczeniowej sieci. Taka koncentracja mocy sprawia, że ​​sieć jest podatna na 51% ataków i zmniejsza ogólne bezpieczeństwo sieci. Z drugiej strony PoS został zaprojektowany tak, aby był bardziej zdecentralizowany, ponieważ każdy może zostać walidatorem, o ile ma wystarczające udziały w kryptowalutie. Ta decentralizacja zapewnia, że ​​żaden pojedynczy podmiot nie ma kontroli nad siecią, co czyni ją bezpieczniejszą i odporniejszą.

Efektywności energetycznej:

Jak wspomniano wcześniej, PoW wymaga znacznej ilości energii do rozwiązywania złożonych problemów matematycznych i sprawdzania poprawności transakcji. To zużycie energii sprawiło, że PoW stało się przedmiotem krytyki, zwłaszcza że świat staje się coraz bardziej zaniepokojony wpływem zużycia energii na środowisko. Natomiast PoS jest znacznie bardziej energooszczędny, ponieważ nie wymaga od górników rozwiązywania skomplikowanych problemów matematycznych. Zamiast tego walidatorzy są wybierani na podstawie ich udziału w kryptowalutie, co oznacza, że ​​zużycie energii jest znacznie niższe.

Wniosek:

Podsumowując, zarówno PoW, jak i PoS są prawidłowymi algorytmami konsensusu, ale różnią się podejściem do zabezpieczania sieci blockchain. Podczas gdy PoW jest bardziej ugruntowany i dobrze znany, PoS staje się coraz bardziej popularny ze względu na swoją efektywność energetyczną i zdecentralizowany charakter. W miarę ewolucji branży blockchain możemy spodziewać się większej liczby eksperymentów z różnymi algorytmami konsensusu, z których każdy ma swoje unikalne mocne i słabe strony.