Jak bezużyteczny może być człowiek?
W kwietniu ubiegłego roku spotkałem na ulicach Chengdu „odmieńca”, który nie pracował ani nie wynajmował mieszkania, a przez 200 dni mieszkał w namiocie na opuszczonym parkingu.
Obecnie zarabia na życie dostarczając żywność. Szedłem za nim przez jeden dzień i byłem jeszcze bardziej zaniepokojony niż on – należał do tych, którzy spokojnie czekają na skrzyżowaniu, aż czerwone światło zmieni się na zielone.
Do przerwy brakowało trzech minut. Stanąłem na palcach na tylnym siedzeniu samochodu elektrycznego, żeby poszukać znaku. Kiedy go znalazłem, szybko mu to wskazałem, ale zachowywał się jak normalny człowiek . Do ostatniego zamówienia zabrakło tylko 50 sekund.
Przez kilka dni padało i ładunek był bardzo wysoki, ale faktycznie przestał biec. Ugotowałam ziołową kaczkę na parze i po posiłku zaparzyłam sobie czarną herbatę. Niestety, może potrzeba więcej odwagi, aby się poddać.
Ci z nas, którzy nienawidzą swojej pracy i boją się ją stracić, prawdopodobnie nigdy nie będą mieli odwagi opuścić tego systemu. Nie możemy powstrzymać się od starania, aby być najlepsi, nawet jeśli dostarczamy dania na wynos. Powiedział, że czasami czuje się samotny.
Na przykład pewnego razu, gdy dostarczał żywność, został potrącony przez samochód. Właściciel samochodu po przeciwnej stronie wykonał kilka telefonów, ale nie wiedział, do kogo zadzwonić. Stał na środku skrzyżowania, przeglądając bez celu telefon, ale nie wiedział, co chce z tym zrobić.
Kiedy po raz pierwszy wybuchła epidemia Covid-19, leżał w namiocie z wysoką gorączką, bez leków i prawie umarł z bólu. Myślał wtedy, że jeśli naprawdę tu umrze, nikt go nie znajdzie aż do ciało śmierdziało.
Porzucił pogoń za tak zwanym sukcesem i osiągnięciami i poczuł, że jego życie nie ma sensu ani wartości...
