Według Cointelegraph, współtwórca Ethereum Vitalik Buterin zaproponował kilka środków w celu złagodzenia produkcji bloków i centralizacji stakingu podczas fazy „Scourge” technicznej mapy drogowej Ethereum. W poście z 20 października Buterin wyraził obawy, że ekonomia skali w stakingu doprowadziła do połączenia mniejszych puli stakingu z większymi, co spowodowało, że dwa podmioty wyprodukowały 88% bloków Ethereum w pierwszych dwóch tygodniach października.

Buterin podkreślił, że centralizacja stakingu stanowi poważne ryzyko dla Ethereum, potencjalnie prowadząc do zwiększonej cenzury transakcji i innych kryzysów. Zauważył, że podczas gdy 30% Ether (ETH) obecnie stakingu wystarcza do ochrony przed atakami 51%, dalsza centralizacja może wprowadzić dodatkowe ryzyko. Ostrzegł, że staking może stać się mniej dochodowy i nałożyć więcej obowiązków na posiadaczy Ether, osłabiając mechanizm cięcia i pozwalając płynnemu tokenowi stakingu zdominować efekty sieciowe.

Aby rozwiązać te problemy, Buterin zasugerował ograniczenie kwoty Ether, jaką użytkownik może obstawić, i ograniczenie kar za obstawianie do 12,5% obstawionego Ether. Zaproponował dwupoziomowy model obstawiania z opcjami „obciążającymi ryzyko” (możliwymi do obcięcia) i „wolnymi od ryzyka” (niemożliwymi do obcięcia). Jego obawy podzielił badacz Ethereum Foundation Toni Wahrstätter, który podkreślił, że dwaj budowniczowie bloków, Beaverbuild i Titan Builder, zbudowali 88,7% bloków Ethereum na początku października.

Buterin zauważył, że metoda rozdzielenia proponentów i budowniczych Ethereum do budowy bloków doprowadziła do problemów z centralizacją. Chociaż bezpieczeństwo Ethereum nie jest obecnie zagrożone, ostrzegł, że problem ten może pogorszyć cenzurę transakcji i wydłużyć czas dołączania bloków z 6 sekund do nawet 114 sekund. To opóźnienie może pozwolić budowniczym bloków na wyciągnięcie przychodów od użytkowników poprzez ataki typu sandwich lub doprowadzić do znacznej manipulacji rynkiem w likwidacjach zdecentralizowanych finansów.

Aby zwalczać te problemy, Buterin zaproponował model „fork-choice-enforced include lists”, w którym zadanie wyboru transakcji wracałoby do proponującego lub stakera, a builder jedynie ustalałby kolejność transakcji. Inną alternatywą jest propozycja „BRAID”, która dzieli proces produkcji bloków pomiędzy kilku aktorów, z których każdy wymaga jedynie średniego poziomu zaawansowania, aby zmaksymalizować swoje przychody.