Podstawowym celem shardingu jest kontrola podaży Bitcoina i wprowadzenie niedoboru do jego gospodarki. W przeciwieństwie do tradycyjnych walut fiducjarnych, które można drukować w nieskończoność, ograniczona podaż Bitcoina, wynosząca 21 milionów monet, oznacza, że ​​w miarę przyjmowania go przez coraz więcej osób dostępna podaż maleje, potencjalnie tworząc presję na wzrost jego wartości. To zaprogramowane zmniejszenie tempa produkcji nowego Bitcoina jest konieczne, aby złagodzić inflację, co odróżnia Bitcoin od tradycyjnych walut, które mogą doświadczyć inflacji z powodu nadmiernego drukowania pieniędzy. W przeszłości wydarzenia związane z podziałem były katalizatorem dużych ruchów cen, skutkując okresami wzmożonych spekulacji i inwestycji w okresie poprzedzającym te wydarzenia i po nich. Na przykład po halvingu w 2016 r. nastąpił ogromny wzrost ceny Bitcoina, osiągając swój historyczny szczyt pod koniec 2017 r. Podobnie halving w 2020 r. przyniósł ponowne zainteresowanie i inwestycje, co doprowadziło do kolejnego wzrostu cen.