Decyzja Rezerwy Federalnej o wstrzymaniu się z listopadowym posiedzeniem w sprawie stóp procentowych wydaje się zaprzeczać narracji o silnej gospodarce USA. Jest oczywiste, czy obejmuje to zagraniczne problemy geopolityczne amerykańskiego konsorcjum. Dzisiejsza nocna liczba pracowników poza rolnictwem była również znacznie niższa od oczekiwań i wydawała się wyjątkowo kontrolowana, zgodnie z narracją rynku, że istnieje prawdopodobieństwo rozpoczęcia cyklu obniżek stóp procentowych w połowie przyszłego roku. Metoda handlu stosowana przez Rezerwę Federalną, która wydaje się patrzeć w niebo, w rzeczywistości jest tylko pytaniem wielokrotnego wyboru pomiędzy planem A i planem B.
Autor, opierając się na historii, nie uważa, aby neutralne stanowisko Powella na spotkaniu było gołębie. W Stanach Zjednoczonych w latach 70. to niestabilne stopy procentowe doprowadziły do szybkiego ożywienia gospodarczego, szybkiej recesji i ciągłej stagflacji. Obecna Rezerwa Federalna doskonale zdaje sobie sprawę z powodów, dla których stopa funduszy federalnych była bliska 14% pod koniec 1979 r. i aż 20% w 1980 r. Autor uważa, że wnioski z historii nie pozwolą na powtórzenie tego samego błędu i nawet jeśli Fed przestanie trzymać się narracji „wyżej na dłużej”, nieuchronnie rozpocznie narrację „dłuższą”.
Powody są następujące:
1. Fed nie może już lekceważyć odporności na inflację, jak to miało miejsce za czasów Volckera.
2. Ostatecznym ryzykiem podniesienia stóp procentowych i zmniejszenia bilansu nie jest nadmierne zaostrzenie, ale niewystarczające zaostrzenie, aby pochłonąć i osłabić nadmierną skalę emisji walut MMT.
3. Straty w obligacjach Fed nie są rzeczywistymi zyskami i stratami. Jeśli będziesz to tolerować trochę dłużej, sytuacja się uspokoi. Nie ma co być krótkowzrocznym.
