Scenariusz: Geng Kai, Eric, DFG
wstęp
Re-staking i re-staking płynności wzbudziły duże zainteresowanie wśród użytkowników, którzy chcą zwiększyć swoje zyski z ETH w oparciu o pozytywne wieści przyniesione przez ETH ETF. Według DeFi Llama te dwie kategorie odnotowały imponujący wzrost TVL, zajmując odpowiednio piąte i szóste miejsce wśród wszystkich kategorii. Ekosystem re-stakowania rozwija się ostatnio szybko, ale zanim zrozumiemy dodatkowe korzyści, jakie niesie ze sobą re-stawkowanie i ponowne stawianie płynności, przyjrzyjmy się najpierw podstawowym zasadom ponownego stawiania i stawiania płynności.
Przegląd ekosystemu ponownego obstawiania
Informacje o stakingu i stakingu płynności
Stakowanie Ethereum polega na inwestowaniu ETH w celu zabezpieczenia sieci i otrzymania dodatkowych nagród ETH. Stawianie ETH generuje nagrody, ale wiąże się z ryzykiem kary i ryzyka braku płynności w związku z niemożnością natychmiastowej sprzedaży ETH ze względu na okres niestakowania.
Aby zostać walidatorem, indywidualni stakerzy wymagają znacznej kwoty kapitału początkowego, mianowicie 32 ETH, co dla wielu stanowi próg nieosiągalny. W rezultacie platformy walidatorów jako usług, takie jak ConsenSys i Ledger, oferują usługi wspólnego stakowania, które pozwalają wielu użytkownikom łączyć swoje zasoby ETH w celu spełnienia minimalnych wymagań dotyczących stakowania.
Chociaż usługi te pozwalają na stakowanie dowolnej ilości ETH, postawiony ETH pozostaje „zablokowany” i nie można uzyskać do niego dostępu, dopóki nie zostanie on odstawiony (co trwa kilka dni). Stakowanie płynności pojawiło się jako innowacyjna alternatywa, która polega na wybijaniu tokenu płynności w zamian za depozyty użytkowników w ETH. Tokeny płynności reprezentują postawione ETH, które gromadzi nagrody i może być wykorzystywane do udziału w działaniach DeFi w celu zwiększenia zysków. Lido było pionierem w zakresie inwestowania w płynność, a firmy takie jak Rocket i Stader poszły w jego ślady. Rozwiązania te nie tylko sprawiają, że obstawianie staje się bardziej dostępne, ale także zwiększają elastyczność inwestorów i potencjalne zyski.
Jaka jest różnica między stakowaniem a stakowaniem płynności?
Powstanie rehipoteki
Jest to koncepcja zaproponowana po raz pierwszy przez EigenLayer i obejmuje wykorzystanie stakowanej ETH do zabezpieczenia modułów, których nie można wdrożyć ani zweryfikować na EVM, takich jak łańcuchy boczne, sieci Oracle i warstwy dostępności danych. Moduły te zazwyczaj wymagają usług Active Validation Services (AVS), które są zabezpieczone własnymi tokenami i charakteryzują się takimi problemami, jak konieczność konfigurowania własnych sieci zabezpieczeń i modele niskiego zaufania. Ponowne stakowanie rozwiązuje ten problem, ponieważ bezpieczeństwo można uruchomić z dużego zestawu walidatorów Ethereum, podczas gdy atakowanie jego wspólnego stakowania byłoby znacznie droższe.
Uwaga dotycząca łączenia zabezpieczeń w białej księdze Eigenlayer
Chociaż Eigenlayer był pierwszym protokołem stakingu, pojawiło się kilka innych protokołów, które stanowią dla niego konkurencję. Chociaż oba mają na celu wykorzystanie hipotetycznych aktywów w celu zapewnienia bezpieczeństwa, istnieją między nimi subtelne różnice, które omówimy w następnej sekcji.
Omówienie Umowy Odkupu
Warstwa własna
Karak
Symbiotyczny
TVL
15,652 miliardów dolarów
1,014 miliarda dolarów
1,242 miliarda dolarów
Aktywa wsparcia
ETH i LST
wiele aktywów
wiele aktywów
Emisja tokenów dłużnych
NIE
NIE
Tak
Proces ponownego zastawu aktywów
powierzone operatorowi
powierzone operatorowi
Zapisz w skarbcach
model bezpieczeństwa
Wysokie bezpieczeństwo
Elastyczne bezpieczeństwo
Elastyczne bezpieczeństwo
Warstwa wykonawcza
Eter
K2
Eter
Kara
zarządzanie
świt
rozwiązujący
Obsługiwane łańcuchy
1
5
1
Podstawowy inteligentny kontrakt
Możliwość aktualizacji: 3 multipodpisy
Możliwość aktualizacji: 2 multipodpisy
W zasadzie niezmienne
Obecnie obsługiwane zasoby do przechowywania
Rodzaje aktywów depozytowych obsługiwanych przez każdy protokół są ważne, ponieważ określają ich zdolność do obsługi przepływów depozytowych. Protokoły z szerszą obsługą zasobów z biegiem czasu z większym prawdopodobieństwem przyciągną większy ruch. Obecnie Eigenlayer obsługuje tylko ETH i ETH Liquid Staked Token (LST), podczas gdy Karak i Symbiotic obsługują szerszy zakres aktywów. Ta różnorodność jest głównym czynnikiem różnicującym pomiędzy tymi trzema protokołami ponownej hipotekacji.
Karak akceptuje różnorodne aktywa, w tym LST, tokeny Liquid Recollateral Tokens (LRT), tokeny Pendle LP i monety stabilne. Symbiotic obsługuje także LST, ENA i sUSDE firmy Ethena. Chociaż obecnie akceptują różne typy aktywów, obaj planują poszerzyć swoją ofertę produktów. Karak może przyjąć dowolny zasób w celu ponownej hipoteki, podczas gdy Symbiotic pozwala na dowolny token ERC-20 jako zabezpieczenie w celu ponownej hipoteki. EigenLayer akceptuje obecnie ograniczony zakres aktywów, ale plany na przyszłość obejmują opcje podwójnego zastawu i ponownego zastawu LP.
model bezpieczeństwa
Obecnie Eigenlayer akceptuje tylko ETH i jego warianty, które są mniej zmienne niż inne tokeny o małej kapitalizacji. Ma to kluczowe znaczenie, ponieważ zmniejsza ryzyko dużych wahań, które mogłyby zagrozić bezpieczeństwu sieci usług Active Verification Services (AVS) zbudowanych na platformie Eigenlayer. Z kolei protokoły takie jak Karak i Symbiotic oferują szerszy zakres zasobów do ponownego obstawiania, zapewniając większą elastyczność dla rozproszonych usług bezpieczeństwa (DSS) (na platformie Karak) i sieci (na Symbiotic) na ich platformach.
Udostępnienie wielu zasobów do ponownego stawiania hipoteki umożliwia dostosowywanie zabezpieczeń, umożliwiając usługom określenie wymaganego poziomu bezpieczeństwa ekonomicznego. Akceptując tokeny generujące zysk, usługi zbudowane na protokole ponownego wykorzystania mogą zmniejszyć dodatkowy zysk wymagany do przyciągnięcia walidatorów, czyniąc zabezpieczenie ich usług bardziej opłacalnym. To konfigurowalne podejście pozwala usługom określić typ i poziom wymaganego bezpieczeństwa.
Jeśli chodzi o projekt, zarówno Eigenlayer, jak i Karak oferują możliwość aktualizacji podstawowych inteligentnych kontraktów, które są regulowane przez wiele podpisów. Mają odpowiednio 3 i 2 różne multisig, kontrolujące różne części infrastruktury, rozdzielając kontrolę pomiędzy różnymi użytkownikami. Z drugiej strony Symbiotic ma niezmienne podstawowe kontrakty, które eliminują ryzyko związane z zarządzaniem i pojedyncze punkty awarii. Chociaż eliminuje to problemy ze scentralizowanym zarządzaniem, jeśli w kodzie kontraktu występują jakieś błędy lub wady, konieczne będzie jego ponowne wdrożenie.
Chociaż ponowne udostępnianie wspiera wspólne bezpieczeństwo, istnieje ryzyko zmowy operatora. Na przykład, jeśli sieć o wartości 2 milionów dolarów jest zabezpieczona ponownym przejęciem ETH o wartości 10 milionów dolarów, wówczas atak na sieć nie jest ekonomicznie wykonalny, ponieważ koszt ataku (5 milionów dolarów) jest większy niż nagroda (2 miliony dolarów). Jeśli jednak te same 10 milionów dolarów zainwestowane w ETH ochroni również 10 innych sieci o wartości 2 milionów dolarów, wówczas atak jest finansowo wykonalny. Aby temu zaradzić, można nałożyć ograniczenia na ponowne stakowanie aktywów od walidatorów, którzy są nadmiernie zaangażowani w inne usługi, aby zapobiec nadmiernej koncentracji ponownego stakowania ETH.
Obsługiwane sieci i partnerzy
Eigenlayer i Symbiotic akceptują przede wszystkim tylko aktywa zdeponowane na Ethereum, ale Karak obsługuje obecnie depozyty z 5 sieci. Integracja większej liczby łańcuchów, które akceptują ponowne udostępnianie zasobów, zmniejsza potrzebę stosowania mostów komunikatów w celu uzyskania dostępu do infrastruktury ponownego udostępniania poza Ethereum. Jednak zdecydowana większość TVL jest nadal utrzymywana w Ethereum, a wykorzystanie ponownie hipotetycznych aktywów na Ethereum zapewnia najwyższe bezpieczeństwo.
Karak uruchomił także K2, sieć warstwy 2, która działa jako środowisko piaskownicy dla DSS do testowania przed uruchomieniem aktualizacji w Ethereum. W porównaniu do Eigenlayer lub Symbiotic żadna sieć nie oferuje podobnego środowiska testowego jak Karak, ale protokoły mogą również wykorzystywać do testowania różne łańcuchy.
Pomimo różnic w wyżej wymienionych protokołach hipoteki, wydaje się, że ostatecznie zostaną one zbieżne, aby świadczyć sobie podobne usługi i obejmować różne aktywa rehipoteki. Dlatego powodzenie każdego protokołu ostatecznie zależy od partnerstw, jakie są w stanie stworzyć, aby budować usługi w oparciu o swoją infrastrukturę.
Ponieważ Eigenlayer jest pionierem w dziedzinie przestrzeni do ponownego składowania, posiada również największą liczbę systemów AVS zbudowanych w swojej infrastrukturze. Do bardziej znanych AVS na Eigenlayer należą EigenDA, AltLayer i Hyperlane. Chociaż firma Karak ogłosiła dopiero DSS, z powodzeniem zintegrowała Wormhole w celu opracowania zdecentralizowanej sieci walidatorów i zdecentralizowanej sieci przekaźników do natywnego transferu tokenów (NTT). Chociaż Symbiotic jest najnowszym rozwiązaniem, Symbiotic ogłosił niedawno, że Ethena będzie korzystać ze swojej platformy ponownego udostępniania w połączeniu ze zdecentralizowaną siecią walidatorów (DVN) LayerZero, aby zapewnić międzyłańcuchowe transfery aktywów USDe i sUSDe.
Z biegiem czasu coraz więcej usług może wykorzystywać tego typu infrastrukturę do ponownego stawiania hipotez w celu zapewnienia bezpieczeństwa. Platformy, które potrafią konsekwentnie budować partnerstwa z dużymi graczami, prawdopodobnie w dłuższej perspektywie osiągną lepsze wyniki niż inne. Po zbadaniu pełnego spektrum ponownego stawiania, ważne jest, aby zagłębić się w kolejną warstwę protokołów ponownego stawiania płynności, aby zrozumieć subtelne różnice i sposób, w jaki dodają one wartość do całego ekosystemu.
Przegląd wykupu płynności
EtherFi
Renzo
Rozdymka
Wodorosty morskie
Własne
Puchnąć
Łagodny
Rodzaje płynnych tokenów uzupełniających
Rodzinny
koszyk
Rodzinny
koszyk
odosobniony
Rodzinny
odosobniony
TVL
6,351 miliardów dolarów
2,061 miliarda dolarów
1,709 miliarda dolarów
86,347 mln dolarów
83,763 mln dolarów
45,41 mln dolarów
586,53 mln dolarów
aktywa depozytowe
ETH
ETH/co
/stETH
ETH/StETH
ETH/stETH/
ETHx/sfrxETH
12 rodzajów LST
ETH
steth
Integracja DeFi
136
90
21
74
35
36
5
Obsługa warstwy 2
Tak
Tak
Tak
Tak
NIE
zbuduj swój własny
NIE
Typ walidatora
Białe listy i oddzielne walidatory
biała lista
Jedyny weryfikator
biała lista
biała lista
biała lista
Nie jest wymagane żadne pozwolenie
Szacowany wpływ na cenę
-0,30%
-0,11%
0,26%
-0,20%
wysoki
-0,21%
wysoki
Czy obsługuje Symbiotic?
Tak
zasugerował
NIE
NIE
ogłoszony
zasugerował
Tak
Rodzaje płynnych tokenów uzupełniających
Protokół wykupu płynności zapewnia tokeny opakowania płynności po wpłacie pieniędzy do protokołu. W zależności od wybranego protokołu możesz wybierać spośród kilku opcji depozytu aktywów.
Na przykład Renzo umożliwia depozyty wBETH oprócz natywnych ETH i stETH, podczas gdy Kelp umożliwia depozyty ETHx i sfrxETH. Bez względu na to, który token wpłacisz na te protokoły, otrzymasz za nie odpowiednio LRT, ezETH i rsETH. Te 2 LRT są uważane za LRT oparte na koszyku, ponieważ tokeny LRT są reprezentowane przez kombinację aktywów bazowych. Łączenie wielu LST w ten sam LRT może stworzyć złożone wyzwania administracyjne i dodatkowe ryzyko dla kontrahenta.
Inne protokoły uzupełniania płynów oferują natywny LRT, a użytkownicy mogą wpłacać tylko natywne ETH. W przypadku Puffera, chociaż obecnie akceptuje on stETH, ostatecznie przekonwertuje stETH na natywny ETH w celu ponownego stakowania natywnego. Wcześniej była to zaleta, ponieważ Eigenlayer miał limit depozytu dla LST, ale nie dla natywnego ETH. Jednak od tego czasu usunęli limity depozytów dla wszystkich typów aktywów, a natywny LRT eliminuje ryzyko konieczności równoważenia swoich tokenów LRT w stosunku do bazowego zasobu LST i ich narażenia na ryzyko związane z innymi protokołami LST.
Zarówno Eigenpie, jak i Mellow mają obecnie oddzielne LRT, z których każdy emituje określone tokeny LRT w zamian za określone depozyty i skarbce. Chociaż izoluje to ryzyko tokenów LRT od ich odpowiedniego LST/skarbca, prowadzi to również do dalszej fragmentacji płynności, ponieważ dostępna jest niewielka płynność w puli DEX lub nie ma jej wcale do szybkich swapów z powrotem na ETH i jego bazowe aktywa LST.
Obsługa DeFi i warstwy 2
Propozycją wartości protokołu ponownego wystawienia przez Liquid jest to, że można odblokować efektywność kapitałową i wykorzystać zdeponowane aktywa, aby uzyskać skumulowane zwroty z ponownego wystawienia i DeFi. Pendle jest najpowszechniej używaną i zintegrowaną platformą dla tych protokołów, ponieważ jej mechanizm handlu dochodami pozwala użytkownikom wykorzystać dźwignię finansową do gromadzenia punktów w protokołach ponownej hipotekacji płynności. Wielu deponentów zapewnia również płynność na Pendle, ponieważ mogą zapewnić płynność bez nietrwałych strat, jeśli utrzymają swoje pozycje do terminu zapadalności.
Wiele integracji DeFi rozszerzyło się na inne obszary i protokoły. Te LRT służą również jako płynność na giełdach DEX na platformach takich jak Curve i Uniswap dla użytkowników, którzy chcą wcześniej wyjść bez konieczności czekania na wypłaty i zwolnienie okresu obstawiania. Pojawił się również Vault, który zapewnia różne strategie dochodów dla tych LRT poprzez pętlę, opcje itp. Obecnie niektóre platformy pożyczkowe, takie jak Juice i Radiant, oferują również usługi pożyczkowe z LRT jako zabezpieczeniem.
Aby poradzić sobie z niższymi opłatami za gaz, te LRT obsługują również różne warstwy 2. Użytkownicy mogą zdecydować się na ponowne zastawienie aktywów bezpośrednio na L2 lub przeniesienie ponownie zastawionych aktywów z Ethereum na L2, aby obniżyć opłaty za gaz DeFi. Chociaż większość TVL i wolumenu transakcji nadal odbywa się na Ethereum, skalowanie tych LRT do L2 może również zwiększyć ich udział w rynku, ponieważ mniejszych graczy powstrzymują wysokie opłaty za gaz Ethereum.
Obsługa protokołu czerwonej hipotekacji
Protokół rezabezpieczenia płynności został pierwotnie zbudowany na bazie protokołu Eigenlayer, ponieważ był to pierwszy protokół oferujący rezabezpieczenie. Następnie Karak pojawił się online, ale nie wymagał osobnej integracji z nim tych protokołów ponownego zastawu płynności, ponieważ użytkownicy mogli bezpośrednio zdeponować swoje LRT w Karak po ponownym postawieniu swoich aktywów bazowych za pośrednictwem operatora protokołu ponownego zastawu płynności na Eigenlayer. Dlatego większość protokołów stakowania płynności jest obecnie zintegrowana z Eigenlayer i Karak.
Symbiotic natomiast wystartował pod koniec czerwca i w przeciwieństwie do Karaka nie pozwala na deponowanie LRT na swojej platformie. Pozwala to na zdeponowanie w Symbiotic jedynie LST w celu ponownego stakowania. Gdyby protokół uzupełniania płynów chciał oferować LRT dla Symbiotic, musiałby stworzyć skarbiec lub operatora, który umożliwiłby powierzanie im depozytów użytkowników w celu ponownego wykorzystania w Symbiotic.
W świetle niedawnych kontrowersji wokół zrzutu Eigenlayera wielu użytkowników było niezadowolonych z warunków zrzutu, a niektórzy zaczęli inicjować prośby o wypłatę na platformie. Ponieważ użytkownicy i rolnicy szukają kolejnego protokołu, aby zarabiać i uprawiać zrzuty, Symbiotic wydaje się kolejnym logicznym wyborem. Chociaż Symbiotic ograniczył swoje depozyty do około 200 milionów dolarów, współpracował także z wieloma innymi protokołami. Mellow to pierwszy protokół stakowania płynności oparty na Symbiotic, ale wiele poprzednich protokołów zbudowanych na Eigenlayer teraz współpracuje również z Symbiotic, aby utrzymać udział w rynku.
Wzrost ponownej hipoteki
Od końca 2023 r. gwałtownie wzrosła liczba depozytów opartych na hipotekacji. Wskaźnik ponownego zastawu płynności (TVL ponownie zastawiony w płynność/TVL ponownie zastawiony) osiągnął ponad 70% i w ostatnich miesiącach nadal rósł o około 5–10%, co wskazuje, że większość ponownie zastawionej płynności przekazywana jest za pośrednictwem protokół ponownej hipotekacji płynności. W miarę rozszerzania się kategorii rehipotekacji, oczekuje się, że wraz z nią rozszerzy się protokół rehypotekacji płynności.
Istnieją jednak wyraźne oznaki wskazujące, że po wygaśnięciu środków w dniu 27 czerwca odpływ środków z depozytów Eigenlayer i Pendle spadł o ponad 40%. Chociaż dojrzałe depozyty na Pendle mogą być rolowane, wypływy mogą być spowodowane dystrybucją tokenów z TGE i większością głównych protokołów rehypotekacji płynności w 2024 r.
Rolnicy pozostaną rolnikami. Chociaż wystrzelono zrzut EIGEN Eigenlayera, pozostaje on niezbywalny do końca września 2024 r. Dlatego rolnicy mogą wycofać swoje depozyty i szukać innych zrzutów do uprawy. Z biegiem czasu część tej płynności może płynąć do innych protokołów, a mianowicie Karak i Symbiotic.
Nawet w przypadku protokołów przywracania płynności, które uruchomiły już tokeny, mają one kolejne sezony zrzutów, a ich LRT są nadal dostępne w Karak podczas prac nad integracją z Symbiotic. Wraz ze wzrostem przyszłych TGE Symbiotic i Karak oraz zwiększaniem się limitów depozytów, użytkownicy prawdopodobnie będą nadal korzystać z tych protokołów.
podsumowując
Kwota zastawionego ETH
Stakowanie płynności Ethereum TVL
Na dzień 1 lipca 2024 r. na saldzie zadeklarowano prawie 33 miliony ETH, z czego około 13,4 miliona ETH (46 miliardów dolarów) zadeklarowano za pośrednictwem platformy płynnego stakowania, co stanowi 40,5% wszystkich zadeklarowanych ETH. Wskaźnik ten ostatnio spadł ze względu na wzrost natywnych depozytów ETH na Eigenlayer i ograniczone limity depozytów LST.
Wraz z aktywacją nagród i kar AVS, nowe usługi w protokole stakowania mogą dystrybuować nagrody za pośrednictwem nowych tokenów, podobnie jak nagrody za stakowanie na Lido. Chociaż rolnicy zajmujący się zrzutami mogą pozbawić płynność rozproszonych nagród za zrzuty, z czasem mogą zostać przyciągnięci poszukiwacze plonów.
Obecnie stosunek rezastawów do zastawów płynnych wynosi około 35,6%, co jest zbliżone do stosunku płynnych zastawionych ETH do całości zastawionych ETH. Ponieważ platforma ponownego stakowania ostatecznie zniesie górne limity depozytów i rozszerzy się na inne aktywa (w tym próby ponownego objęcia Milady), prawdopodobnie w przyszłości przyciągnie jeszcze więcej wpływów.
