Dyrektor ds. technologii Ripple, David Schwartz, wyjaśnia status bezpieczeństwa XRP podczas dyskusji na temat inteligentnych kontraktów
Niedawno w społeczności XRP „Mr. Wywiązała się ciekawa dyskusja prowadzona przez użytkownika o imieniu „Huber”.
Głównym tematem dyskusji jest to, czy transakcje stakingowe można klasyfikować jako kontrakty inwestycyjne w stosowanej przez nie strukturze inteligentnych kontraktów.
Dyrektor ds. technicznych firmy Ripple, David Schwartz, wniósł znaczący wkład w dyskusję na ten ważny temat i zapoczątkował głębszą analizę.
Dyrektor techniczny Ripple, David Schwartz, pomaga zrozumieć złożoność aktywów kryptograficznych, dogłębnie zagłębiając się w naturę papierów wartościowych i umów inwestycyjnych.
Debata na temat klasyfikacji zabezpieczeń w aktywach kryptograficznych
Dyskusja rozpoczęła się od słów: „Panie. Huber” zadał dające do myślenia pytania o to, czy transakcje stakingowe można zakwalifikować jako kontrakty inwestycyjne w kontekście inteligentnych kontraktów. Schwartz argumentował, że inteligentne kontrakty należy rozumieć jako nieodłączne właściwości składnika aktywów, a nie jako umowy inwestycyjne. Podkreślił, że każdy podmiot ma z natury pewne cechy, które jednak nie przekładają się automatycznie na stosunki umowne.
Przykład złota i metamaski
Powołując się na przykład na budowę atomową złota, Schwartz stwierdził, że fakt, że złoto składa się z 79 protonów, w momencie sprzedaży nie stanowi umowy inwestycyjnej. Analogia ta uwydatniła różnicę pomiędzy nieodłącznymi właściwościami podmiotu a formalnymi ustaleniami umownymi. Porównał także interakcje użytkowników do transakcji z De Beers i właścicielami diamentów, powołując się na przykład Metamask, i argumentował, że działalność firmy powiązanej z aktywem nie czyni automatycznie aktywa samym w sobie papierem wartościowym.